Bartolomé l'Apóstol
Bartolomé l'Apóstol | |||
---|---|---|---|
| |||
Vida | |||
Nacimientu | Caná (es) , sieglu IedC | ||
Muerte | Albanopolis (en) , sieglu de I | ||
Causa de la muerte |
desollamiento (es) decapitamientu | ||
Alumnu de | Xesús | ||
Oficiu | presbíteru | ||
Santoral | |||
24 d'agostu, August 25 (en) , April 22 (en) , June 11 (en) , June 30 (en) y Thout 1 (en) | |||
Creencies | |||
Relixón | cristianismu[1] | ||
Bartolomé, tamién llamáu Natanael, foi unu de los Apóstoles de Xesús. El so nome (en griegu Βαρθολομαίος) procede del patronímicu araméu bar-Tôlmay, "fíu de Tôlmay" o "fíu de Ptolomeo". Ye mentáu nos trés evanxelios sinópticos, siempres en compañía de Felipe (Matéu 10:3; Marcos 3:18; Lucas 6:14). Nel Evanxeliu de Xuan, onde nun apaez col nome de Bartolomé, identificóse-y con Natanael, que tamién ye rellacionáu siempres con Felipe. Louis Réau considera que'l so nome vien de la unión de bar (fíu) y Ptolomeo, siendo poro, descendiente de la Dinastía Ptolemaica, anque esto nun tien nenguna base nel Nuevu Testamentu; seya que non, hai que tener en cuenta que nun yera estrañu pa los galileos del sieglu I tomar nomes griegos, o bien asimilalos a ellos. Santiago de la Voráxine añade alrodiu de la so figura que se caltuvo ayenu al amor de les coses nesti mundu, vivió pendiente de los amores celestiales y tola so vida permaneció sofitáu na gracia y auxiliu divín, nun sosteniéndose nos sos propios méritos sinón sobre l'ayuda de Dios”.
Fontes bíbliques
[editar | editar la fonte]Según l'Evanxeliu de Xuan, Natanael foi unu de los discípulos a los que Xesús s'apaeció nel Mar de Tiberiades dempués de la so resurreición (Juan 21:2). A él llamar Xesús por aciu de Felipe (Juan 1:45). Juan ye l'únicu evanxelista que menta a Natanael, y como nes llistes de los evanxelios sinópticos el nome de Felipe ye siguíu pol de Bartolomé, la tradición asimiló a Bartolomé y a Natanael como unu solu.
Según los Fechos de los Apóstoles, Bartolomé foi unu de los Dolce, según (Matéu 10:3), (Marcos 3:18), (Lucas 6:14). Foi tamién testigu de l'ascensión de Xesús (Fechos 1:13).
Según una tradición recoyida por Eusebio de Cesarea, Bartolomé coló a predicar l'evanxeliu a la India, onde dexó una copia del Evanxeliu de Matéu n'araméu. La tradición armenia atribúye-y tamién la predicación del cristianismu nel país caucásicu, xunto a San Judas Tadeo. Dambos son consideraos santos patrones de la Ilesia apostólica armenia yá que fueron los primeres en fundar el cristianismu n'Armenia.
Iconografía
[editar | editar la fonte]La imaxe de Saint-Barthélemy a lo llargo de la Historia del Arte sufrió escasos cambeos siendo común la representación del santu nel momentu del martiriu, siendo desollado, bien sobre un potru o atáu a un árbol. Tamién se-y representó obrando milagros: resucitando a los fíos del rei Polimio y lliberando a la fía d'este, tenida pol demoniu. N'escases ocasiones apaez siendo flaxeláu.
Nel arte suel representáse-y con un gran cuchiellu, aludiendo al so martiriu, pos según el martiroloxu foi desollado vivu, razón pola que ye'l patrón de los curtidores. En rellación tamién col so martiriu apaez n'ocasiones espelleyáu, amosando la so piel coyida nel brazu como si tratar d'una prenda de vistir.[2] Na dómina barroca ye común velo representáu como apóstol, con llargu mantu blancu, faciendo les escritures sagraes y amosando el cuchiellu.
Tamién representa suxetándose-y con una cadena a una diablesa. L'orixe d'esti símbolu puede ser doble: 1º Nos evanxelios apócrifos, Saint-Barthélemy rique a Cristu resucitáu que lu amuese al malinu Belial. Dempués d'amosalo, Xesús indícalu "Pisa-y la cerviz y preguntar"; 2º Según la tradición, espulsó a un demoniu, denomináu "Astaroth", d'un templu onde ésti vivía dientro d'una estatua; Saint-Barthélemy demostró la ineficacia de la estatua, que dicía curar les enfermedaes, espulsó al demoniu y consagró el templu a Xesús.
Al respective de la so fisonomía, el santu ye representáu según la descripción que Berith fai a los enfermos y qu'asina ye narrada en la lleenda dorada de Santiago de la Voráxine: “Ye un home d'estatura corriente, pelos greños y negros, tez blanca, güeyos grandes, ñariz recta y bien proporcionada, barba trupa y un mizcu bura. El so semblante presenta constantemente aspeutu allegre y risueño”. Natanael foi unu de los 12 discípulos de Xesús que lo acompañó por aciu de Felipe cuando foi llamáu cerca a Galilea.
Martiriu
[editar | editar la fonte]El so martiriu y muerte atribuyir a Astiages, rei d'Armenia y hermanu del rei Polimio a quien Saint-Barthélemy convirtiera al cristianismu. Como los sacerdotes de los templos paganos, que se taben quedando ensin siguidores, protestaron ante Astiages del llabor evanxelizador de Bartolomé, Astiages mandó llamalo y ordenólu qu'adorara a los sos ídolos, tal como fixera col so hermanu. Ante la negativa de Bartolomé, el rei ordenó que fuera desollado vivu na so presencia hasta qu'arrenunciara al so Dios o morriera.
Na Capiya Sixtina, pintada por Miguel Ángel, la piel que tien Saint-Barthélemy nes sos manes contién un autorretratu del mesmu autor, detalle que nun s'afayó hasta bien entráu'l sieglu XIX. Na perendenga de piel pueden estremase con total nitidez les facciones del pintor. Dizse que Miguel Ángel pintó la so cara na piel espelleyada del mártir como signu de qu'él creía nun merecer el Cielu, pos taba acoradáu.
Festividá
[editar | editar la fonte]La so festividá conmemórase'l 24 d'agostu na Ilesia llatina; el 11 de xunu nes Ilesies orientales; el 8 d'avientu ente los cristianos armenios.
Restos mortales
[editar | editar la fonte]Les sos reliquies reposen na ilesia de Saint-Barthélemy na Islla Tiberina de la ciudá de Roma. Delles partes del craniu son veneraes na Colexata de Frankfurt del Main.
Patronazgo
[editar | editar la fonte]Saint-Barthélemy ye'l patrón d'aquellos que trabayen les pieles, fabriquen o usen cueru, guantes, abrigos, petrines y botes. Tamién de les modistes por llevar la so piel sobre los brazos. Ye sanador de les convulsiones, crisis espasmódiques y enfermedaes nervioses polo xeneral.
Ye patrón d'ensame de pueblos y ciudaes, ente elles:
Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ URL de la referencia: https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/Bartlomiej;3874681.html.
- ↑ Monreal y Tejada, Luis. Iconografía del cristianismu editorial= El Cantil. ISBN 84-95359-28-6.
Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]
Predecesor: Judas Tadeo |
Obispu de Artaxata 60 – 68 |
Socesor: Zacarías (Apóstol) |